Wacław Marian Splewiński był muzykiem (grał na skrzypcach), pedagogiem i organizatorem życia muzycznego, wywodził się z utalentowanej muzycznie rodziny. Autor artykułu opracował pozostawione przez niego wspomnienia, spisane w latach 60. XX w., znajdujące się w posiadaniu Renaty Piotrowicz-Hellstén primo voto Splewińskiej, żony muzyka. Opublikowano pierwszą część wspomnień, kilkustronicową (cały rękopis liczy 76 strony; jest niedokończony). Wacław Splewiński opisał w niej przede wszystkim historię swojego ojca, skrzypka Stanisława Splewińskiego (ur. 1883), wspomina też dziadka Jana, wiejskiego muzyka z własną kapelą, znającego nuty. Stanisław Splewiński już w wieku 7 lat chodził z ojcem grać na wesela, muzyki uczył go też kapelmistrz orkiestry fabrycznej w Kazimierzy Wielkiej Jan Walter, skończył konserwatorium w Krakowie i Instytut Muzyczny w Warszawie. W 1913 r. przyjął stanowisko kapelmistrza orkiestry fabrycznej w cukrowni w Klemensowie należącej do Ordynacji Zamojskiej, którą zarządzał wówczas hr. Maurycy Zamoyski. Druga część wspomnień, niepublikowana, dotyczy m.in. życia muzyczno-teatralnego Warszawy. Autor artykułu ocenia, że na podstawie tego źródła można uściślić biografię muzyka i skorygować pojawiające się w niej błędy. We wstępie autor zamieszcza też krótką biografię Wacława Splewińskiego, podając przebieg jego wykształcenia i kariery.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.