Język Polski
English
Przyczynek do historii Zamościa w latach 1810–1812
Piotr Kulikiewicz
Abstrakt
Nowych wiadomości o Zamościu w epoce Księstwa Warszawskiego dostarczyła analiza pierwszych metryk stanu cywilnego sporządzanych dla jego mieszkańców. Metryki wprowadził w 1810 r. Kodeks Napoleona, miały one opisową formę i zawierały więcej informacji niż księgi kościelne. Z 2389 aktów z lat 1810–1812 autor wybrał informacje o 15 ważnych obiektach w obrębie murów miejskich, głównie o ich mieszkańcach, co pozwala uzupełnić wiedzę o osobach pełniących wówczas w Zamościu ważne funkcje, o związkach rodzinnych między nimi, także panujących wówczas obyczajach. Budynkom w mieście już wówczas nadawano numery. Numer 1 nosił kompleks budynków pałacu Zamoyskich, w którym mieszkali żołnierze, pracownicy Ordynacji Zamojskiej, urzędnicy i prawdopodobnie zwykli mieszkańcy. Autor podaje także informacje o domu wikariuszy (kolegiaty zamojskiej), infułatce (dla infułata zamojskiego, ale mieszkał w niej głównie zarządca infułatki, zwany murgrabią), mansjonarium (dla kapłanów), klasztorze Klarysek, który mieścił szpital Sióstr Miłosiernych (67 aktów zgonu z lat 1810–1812), szpitalu ubogich, lazarecie wojskowym w kościele franciszkańskim, kompleksie budynków po klasztorze Bonifratrów, które nabyli żydowscy kupcy, klasztorze poreformackim (magazyn żywności), Akademii Zamojskiej (zajętej przez żołnierzy 13. Pułku Piechoty wraz z rodzinami). Wyraźne wyodrębniał się obszar zwany „dzielnicą żydowską”, „okręgiem żydowskim” lub „żydowskim miastem”, z łaźnią kahalną i szpitalem żydowskim.
Słowa kluczowe:
Zamość w epoce Księstwa Warszawskiego, kościoły i klasztory Zamościa, pałac Zamoyskich, historia zamojskich szpitali, dzielnica żydowska w ZamościuSzczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.