Edward Niedziałkowski, absolwent Politechniki Lwowskiej, faktyczny organizator i kierownik techniczny szkoły rzemiosł w Zamościu, w 1923 r. spisał historię jej powstania i rozwoju. Była to pierwsza szkoła zawodowa w mieście. Działała początkowo jako agenda Zamojskiej Powiatowej Rady Opiekuńczej, powstałej po likwidacji Zamojskiego Komitetu Ratunkowego; to m.in. z pozostałych po nim pieniędzy ufundowano szkołę. Rada Opiekuńcza, którą kierował ks. Józef Dąbrowski, prowadziła szerszą działalność społeczną, m.in. dom starców i akcje dokarmiania dzieci; założyła gminne oddziały. Niedziałkowski barwnie opisuje życie dzieci ulicy, w większości sierot lub półsierot, których w tamtym czasie w mieście było bardzo dużo. To dla nich założono warsztaty rzemiosł, najpierw rymarsko-tapicerski, potem powroźniczy, wkrótce także bursę. W 1921 r. Rada Opiekuńcza otrzymała koncesję na prowadzenie Szkoły Rzemieślniczo-Przemysłowej im. T. Kościuszki; jej dyrektorem został ks. Dąbrowski. Mimo problemów lokalowych udawało się prowadzić naukę w pracowaniach: rymarstwa, tapicerstwa, galanterii, czapnictwa, krawiectwa i in. W 1923 r. szkoła została przejęta przez Ordynację Zamojską, która kupiła obrabiarki drzewne z napędem elektrycznym do działu stolarskiego. Organizatorzy szkoły opiekowali się sierotami i półsierotami. Na tym kończą się wspomnienia. Można jeszcze dopowiedzieć, że szkoła została upaństwowiona w 1934 r. W 1940 r. zamknęli ją Niemcy.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.