15 listopada 1939 r. Hans Frank powołał w Generalnym Gubernatorstwie dla okupowanych ziem polskich Niemiecką Pocztę Wschód (Deutsche Post Osten) z siedzibą w Krakowie. Miała ona obsługiwać zarówno instytucje i ludność niemiecką, jak i polską, tę w bardzo ograniczonym zakresie. Rozszerzyła go nowa ordynacja pocztowa obowiązująca od wiosny 1940 r. do końca okupacji. Wprowadzono surową cenzurę korespondencji z jeńcami wojennymi, więźniami obozów i przesiedlonymi. Listy abonentów telefonicznych poddano kontroli Gestapo. W 1943 r. w GG funkcjonowało 1961 placówek pocztowych, w tym 140 urzędów pocztowych I i II klasy, około 400 biur pocztowych, resztę stanowiły agencje i pośrednictwa pocztowe w mniejszych miejscowościach, bez prawa kasowania znaczków na przesyłkach. Omówiono stosowane przez pocztę niemiecką stemple, znaczki doręczeniowe kasowane stempelkami pośrednictwa pocztowego, kasowniki okolicznościowe oraz propagandowe stosowane przy takich okazjach, jak urodziny Hitlera, rocznica utworzenia NSDAP i in., stemple i pieczątki stosowane w korespondencji w GG, serie niemieckich znaczków wypuszczanych w Polsce, stosowanie propagandowego „V” na przesyłkach pocztowych. Autor artykułu przekazał do Archiwum Państwowego w Zamościu kolekcję listów, kart pocztowych, kopert, znaczków pocztowych z odciskami stempli i pieczęci Niemieckiej Poczty Wschód z terenu Zamojszczyzny, także korespondencję z innych rejonów GG i Europy adresowaną na Zamojszczyznę. Wybrane pozycje z kolekcji ilustrują artykuł.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.