Saga rodu Brandtów

Alina Stefanek; Katarzyna  Tur-Marciszuk

doi:10.56583/az.833

Data publikacji : 2020-12-31

Tom 18 (2020)

Saga rodu Brandtów

Alina Stefanek

Katarzyna Tur-Marciszuk

DOI: https://doi.org/10.56583/az.833

Abstrakt

Artykuł przedstawia historię kilku pokoleń rodziny Brandtów, wywodzącej się najprawdopodobniej z Gdańska, potem czasowo osiadłej w głębi Rosji, związanej m.in. z Wołyniem, Zamościem i miejscowościami na Roztoczu, jak Bondyrz czy Kaczórki. Tekst powstał w ramach projektu „Archiwa Rodzinne Niepodległej 2.0”, prowadzonego przez Naczelną Dyrekcję Archiwów Państwowych. Został przekazany do Archiwum Państwowego w Zamościu jako uzupełnienie przekazanych wcześniej archiwaliów rodzin Brandtów, Stefanków i Hawrylaków. Jedna z rodzinnych legend głosi, że bohaterowie tekstu byli spokrewnieni z malarzem Józefem Brandtem. Opisana historia rozpoczyna się od pradziadka autorki Piotra Brandta mieszkającego w Janowie Lubelskim, żonatego z Zofią z Odrowąż-Pieniążków. Jeden z ich ośmiorga dzieci, Seweryn, wyjechał w głąb Rosji w poszukiwaniu pracy, osiadł w Kałudze, gdzie ożenił się z Walerią z Matuszewiczów. Autorka szczegółowo odtwarza migracje rodziny i m.in. wcielenie Seweryna do Armii Czerwonej. Po wojnie bolszewickiej Brandtowie mieszkali w Dubnie, Kowlu; Seweryn był prezydentem tego miasta. Rodzice autorki: Janina Brandtówna i Ignacy Stefanek osiedli w Zamościu, mieli letnisko w Kaczórkach. Członkowie rodziny byli związani z harcerstwem na Wołyniu, potem w Zamościu, kobiety z nauczycielstwem. Seweryn Brandt zginął w Oświęcimiu. Artykuł bogato ilustrowany zdjęciami z rodzinnych archiwów.