Krystyna Bronicka (1904–1983) odnosiła za życia duże sukcesy, ale dzisiaj jest nieznana nawet w rodzinnym Zamościu, w którym mieszkała przez większość życia. Autorka odtwarza biografię malarki na podstawie materiałów z Archiwum Państwowego w Zamościu, Archiwum Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie oraz Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego oraz wywiadów z zamościanami, ale podkreśla, że wiele informacji, np. o zagranicznych wystawach, nadal wymaga weryfikacji, m.in. dlatego, że sama artystka podawała ich różne wersje. Bronicka (nazwisko po drugim mężu) pochodziła z żydowskiej rodziny Wolfiszów, była wnuczką właściciela największego młyna w mieście Lejby Kahana. Po wojnie, którą przeżyła we Lwowie (zasługi dla konspiracji), została na krótko jego spadkobierczynią, toczyła spory z władzami miasta, była znana była z trudnego charakteru, jak ustaliła autorka. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, od 1950 r. członkini Związku Polskich Artystów Plastyków, od 1956 r. w Ogólnopolskiej Grupy Twórczej „Zachęta” (12 wystaw). W Zamościu wystawy zbiorowe i indywidualne; często widywana ze sztalugami za pałacem Zamoyskich. Jej styl określony jako zamierzony prymitywistyczny realizm; admiratorka koloru. Malowała pejzaże, martwe natury, portrety, akty. Autorka sporządziła indeks 67 obrazów malarki, z czego 56 znajduje się w Muzeum Zamojskim. Prace niedatowane. Zamieszczono barwne reprodukcje 59 obrazów, w tym o tematyce zamojskiej i żydowskiej.
Zasady cytowania