Na Zamojszczyźnie w 1914 i 1915 r. doszło do krwawych walk frontu wschodniego (autor krótko charakteryzuje ich przebieg), po ostatecznym wyparciu Rosjan przeszła pod austriacką okupację. Autor podkreśla, że okres I wojny na tym obszarze nie jest dostatecznie poznany, a szersze badania są możliwe, gdyż odkrywane są nowe źródła, np. wspomnienia. Sam skupił się na funkcjonowaniu austriackich wojskowych władz okupacyjnych w powiatach: biłgorajskim, hrubieszowskim, tomaszowskim i zamojskim. Ta część Lubelszczyzny weszła w skład Generalnego Gubernatorstwa Wojskowego w Polsce z siedzibą w Kielcach, potem w Lublinie. Zamość i powiat zamojski dominowały w regionie, Austriacy przeprowadzili tu największe inwestycje gospodarcze i wprowadzili najwięcej wojska, ale nie stworzyli instytucji nadrzędnych w stosunku do pozostałych powiatów. W miastach powiatowych powołano komendy obwodowe; potem nazwa powiatowe. Autor podaje obsadę najważniejszych stanowisk w komendach, omawia też ich strukturę. Zabezpieczenie działalności władz wojskowych stanowiły oddziały pospolitego ruszenia (Landsturm), tworzono też samodzielne kompanie wartownicze, obrony kolei, na Zamojszczyźnie także jednostki ochrony granicy. Autor podaje zestawienia jednostek stacjonujących w 4 powiatach. Na koniec podaje krótki bilans okupacji austriackiej. Bazę źródłową publikacji tworzą głównie sprawozdania miesięczne c. i k. komend.
Citation rules
Licence
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.