Autor publikuje inwentarz spisany po śmierci ordynackiego lekarza Fryderyka Ihne, odnaleziony w Archiwum Państwowym w Zamościu, w aktach notariusza Jana Kantego Kosteckiego ze Szczebrzeszyna, który tenże inwentarz sporządził w 1844 r. (akta Ordynacji Zamojskiej przechowywane są w Archiwum Państwowym w Lublinie). Ocenia, że akta notariuszy to niezmiernie cenne, ale tylko pobieżnie rozpoznane źródło do badań nad kulturą materialną XIX w., na co wcześniej zwróciła uwagę inna badaczka, Agnieszka Szykuła-Żygawska. Źródło to poszerza wiedzę na temat zamożności przedstawicieli różnych grup społecznych, a także wartości różnych dóbr materialnych, może być przydatne zwłaszcza dla badaczy kultury materialnej. Autor ustalił podstawowe fakty z biografii Ihne, który pochodził z Landsbergu (dzisiejszy Gorzów Wielkopolski), kończył Kursy Weterynarii w Berlinie, podpisał 2 dziesięcioletnie kontakty na pracę w Ordynacji Zamojskiej: w 1827 i 1838 r.; ten drugi przerwała jego śmierć. Mieszkał w folwarku Michalów, w którym znajdowała się duża stadnina koni. Konie krwi angielskiej sprowadził do niej z Anglii ordynat Stanisław Kostki Zamoyski. Kontrakty Ihne były lukratywne. Cytowany inwentarz wymienia następujące składniki majątku pozostawione przez Ihne: w gotowiźnie, numizmatach, srebrze i precjozach, garderobie, bieliźnie i płótnie, pościeli, meblach, różnych rzeczach i żelastwie, inwentarzu żywym, bibliotece, warzywie i sprzętach, aktywach, nieruchomości, papierach.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.