Język Polski
English
Blokhauzy Twierdzy Zamość
Zbigniew Stankiewicz
Abstract
Zamojskie fortyfikacje były budowane od końca XVI w. wraz z miastem i przetrwały niemal trzy wieki; w 1866 r. car Aleksander II wydał rozkaz likwidacji twierdzy. Jej urządzenia, choć były wielokrotnie przebudowywane i modernizowane, uznano wówczas za zbyt przestarzałe i niezdolne do obrony przed rozwijającą się artylerią. Artykuł omawia modernizacje twierdzy prowadzone w XIX w., szczególnie interesują go blokhauzy – drewniane lub murowane nieduże schrony bojowe piechoty, przystosowane do samodzielnej obrony ważnych taktycznych punktów, podczas pokoju wykorzystywane jako wartownie. Na początku XIX w. rola blokhauzów w systemie obronnym zaczęła rosnąć. Nowe koncepcje kładły nacisk na wysuniętą obronę frontu fortyfikacji, którą miały zabezpieczać od tyłu blokhauzy. Podczas modernizacji zamojskiej twierdzy w latach 1809–1812 rozmieszczono blokhauzy według koncepcji Louisa de Cormontaign, na dużych placach broni, które uznano za bardzo ważny element obronny. Po raz kolejny twierdzę, w tym blokhauzy, modernizowano w latach 1817–1830 według zasad szkoły fortyfikacyjnej Mézières. Kolejną, ostatnią modernizację fortyfikacji prowadzono w latach 1837–1854. Dotychczasowe blokhauzy, jako nieprzystające do nowych wymagań taktycznych, zniszczono i ich miejsce wzniesione cztery nowe, drewniano-ziemne, i piąty pojedynczy. Za każdym razem bardzo szczegółowo omówiono konstrukcję blokhauzów.
Most read articles by the same author(s)
- Zbigniew Stankiewicz, Zamość w spisie zabytków w Królestwie Polskim , The Archivist of Zamość: Vol. 17 (2019)
- Zbigniew Stankiewicz, Ikonostas w cerkwi pw. św. Mikołaja w Zamościu , The Archivist of Zamość: Vol. 21 (2023)
Details
References
Statistics
Authors
Citation rules
Licence
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.