Język Polski
English
Rola diaspory żydowskiej w powstawaniu aramejskojęzycznych wspólnot chrześcijańskich na Wschodzie
Mirosław Rucki
Abstrakt
Rozwój Kościoła w I wieku jest ściśle związany ze społecznościami żydowskimi w diasporze i wybitnymi postaciami pochodzenia żydowskiego. Przede wszystkim Dzieje Apostolskie świadczą o tym, że od samego stworzenia Kościoła w okresie Pięćdziesiątnicy Żydzi i prozelici przybywający do Jerozolimy z całego świata stali się przedmiotem ewangelizacji. W Syrii, Mezopotamii i Persji wspólnoty chrześcijańskie powstały w miejscach, gdzie wcześniej istniały gminy żydowskie. Ponadto istnieją dokumenty, które zawierają informacje o znacznej liczbie wyznawców pochodzenia żydowskiego w Kościele, m.in. dużej liczbie biskupów i katolikos. Również prozelici, którzy przyjęli judaizm, zaczęli należeć do nowej wiary. Wraz z czynnikami kulturowymi i językowymi, fakty te budowały dobre relacje między Żydami a chrześcijanami, mimo nieuniknionych napięć spowodowanych różnicami w wierze. Prowadzi to do wniosku, że ostateczne zerwanie między judaizmem a chrześcijaństwem zostało spowodowane zewnętrznymi czynnikami politycznymi. Oznacza to, że harmonię i jedność między Żydami i chrześcijanami można odbudować.
Słowa kluczowe:
diaspora, rozwój Kościoła katolickiego, judaizm, chrześcijaństwoSzczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Zasady cytowania
Wskaźniki altmetryczne
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.