Artykuł poświęcony jest postrzeganiu życia i śmierci przez mężczyzn na wojnie. Niniejsze opracowanie opiera się na korespondencji, listach i pamiętnikach sowieckich Żydów, jako żołnierzy Armii Czerwonej w czasie II wojny światowej, które zostały niedawno zebrane w archiwach Centrum Badań Diaspory na Uniwersytecie w Tel Awiwie (2012-2017), a teraz, po raz pierwszy, są wykorzystywane do celów akademickich. Analizując te korespondencje, autor szuka odpowiedzi na pytanie, dlaczego Żydzi ubiegali się o pobór do wojska? Czy był to przejaw sowieckiego patriotyzmu, czy chęć ochrony swoich rodzin, rodziców, żon i partnerek? Jak Żydzi czuli się w Armii Czerwonej wśród towarzyszy broni innych narodowości? Artykuł opisuje, jak walczyli i co pomogło żołnierzom przetrwać – wiara, by nie zostać zabitym; doświadczenie bojowe; umiejętne posługiwanie się bronią i sztuką wojenną; wypadek lub los. Wynika z niej, że zdrowie całego pokolenia ludzi, którzy przeżyli wojnę, było nadszarpnięte nie tylko głodem, przepracowaniem, brakiem snu, wyczerpaniem i chorobami, ale także cierpieniem psychicznym. Jednak ci, którzy dożyli zwycięstwa, nauczyli się cenić życie w sposób, którego nie mogli zrobić ci, którzy nie poszli na
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.