Kręgi piekielne Holokaustu. Czy metafora „piekło dantejskie” jest adekwatna w stosunku do Zagłady?

Aleksandra Stachula

doi:10.56583/sz.781

Data publikacji : 2012-12-31

Tom 2 Nr 2 (2012)

Kręgi piekielne Holokaustu. Czy metafora „piekło dantejskie” jest adekwatna w stosunku do Zagłady?

Aleksandra Stachula

DOI: https://doi.org/10.56583/sz.781

Abstrakt

Doświadczenie Holokaustu jest trudne do wyrażenia w dzisiejszym, wolnym świecie przez ludzi, którzy nigdy nie doświadczyli życia w getcie czy w obozie koncentracyjnym. Najlepszym sposobem przybliżenia doświadczeń okresu zagłady jest odwołanie się do tradycji ukształtowanej przez symbolikę piekła. Metafora „piekła Dantego” wydaje się jednak zbyt wąska w odniesieniu do ofiar Holokaustu. Niemniej użycie metafory piekła w odniesieniu do doświadczenia Holokaustu jest bardzo interesujące. Poprzez zagłębienie się w to, co wspólne dla ludzkości, staje się bardziej prawdopodobne, choć nie całkiem możliwe, zrozumienie doświadczenia Zagłady.

Słowa kluczowe:

holokaust, zagłada, eksterminacja, Żydzi, obóz koncentracyjny, getto, metafora, Dante, piekło

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF

Zasady cytowania

Stachula , A. (2012). Kręgi piekielne Holokaustu. Czy metafora „piekło dantejskie” jest adekwatna w stosunku do Zagłady?. Studia Żydowskie. Almanach, 2(2), 225–233. https://doi.org/10.56583/sz.781

Wskaźniki altmetryczne

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Auschwitz. Nazistowski obóz śmierci, red. F. Piper, T. Świebocka, Państwowe Muzeum Oświęcim-Brzezinka 1993.

Berg M., Dziennik z getta warszawskiego, Warszawa 1983.

Birenbaum H., Nadzieja umiera ostatnia, Warszawa 1988.

Birenbaum H., Wołanie o pamięć, Oświęcim 1999.

Borowski T., Proszę państwa do gazu, w: Wybór opowiadań, Warszawa 1983.

Dante A., Boska Komedia, tłum. E. Porębowicz, Warszawa 1965.

Engelking B., Zagłada i Pamięć, Warszawa 2001.

Greif G., „...płakaliśmy bez łez...”. Relacje byłych więźniów żydowskiego Sonderkommando z Auschwitz, tłum. J. Kapłon, Warszawa-Oświęcim 2001.

Grynberg M., Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993.

Kertész I., Los utracony, Warszawa 2002.

Kępiński A., Tzw. KZ-Syndrom. Próba syntezy, w: Okupacja i medycyna : wybór artykułów z „Przeglądu Lekarskiego – Oświęcim” z lat 1961-1970, wybór J. Rawicz i komitet red. „Przeglądu Lekarskiego”, Warszawa 1971.

Leociak J., Tekst wobec Zagłady (O relacjach z getta warszawskiego),Wrocław 1997.

Levi P., Czy to jest człowiek, Warszawa 1996.

Milton J., Raj utracony, tłum. M. Słomczyński, Kraków 1986.

„Rzeczpospolita”, 2005, nr 22 (7011), Auschwitz. Dodatek Specjalny. W 60 rocznicę wyzwolenia obozu.

Ringelblum E., Kronika getta warszawskiego, Warszawa 1983.

Sereny G., W stronę Treblinki. Rozmowy z komendantem Treblinki, Warszawa 2002.

Szlengel W., Co czytałem umarłym, Warszawa 1979.

Turner A.K., Historia piekła, Gdańsk 1996.

Zerowy punkt kultury, „Rzeczpospolita”, 2002, nr 81.

Ziębińska-Witek A., Holokaust. Problemy przedstawiania, Lublin 2005.