II Rzeczpospolita była krajem wielokulturowym i wieloreligijnym. W tym czasie około 1/3 obywateli polskich deklarowała przynależność do mniejszości narodowych i religijnych. Wśród wszystkich mniejszości niechrześcijańskich najliczniejszą była mniejszość żydowska. Tuż po I wojnie światowej status prawny ludności żydowskiej w poszczególnych częściach państwa polskiego był zróżnicowany, a co więcej – często sprzeczny. W tej sytuacji jednym z najważniejszych zadań polskiego ustawodawcy w tamtych czasach było prawne uregulowanie ich sytuacji i stworzenie jednolitego statusu prawnego. Artykuł zawiera przegląd istotnych problemów związanych z sytuacją prawną żydowskich gmin wyznaniowych w II Rzeczypospolitej.
Zasady cytowania
Wskaźniki altmetryczne
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.