Garnizon zamojski w latach 1867–1914

Zbigniew  Stankiewicz

doi:10.56583/az.1179

Data publikacji : 2015-12-31

Tom 14 (2015)

Garnizon zamojski w latach 1867–1914

Zbigniew Stankiewicz

DOI: https://doi.org/10.56583/az.1179

Abstrakt

Opierając się m.in. na rosyjskich publikacjach nietłumaczonych na język polski, autor publikuje zestawienie obsady garnizonu Zamość, dowództw dywizji i brygad, pułków i niższych jednostek stacjonujących w mieście na przełomie XIX/XX w., już po likwidacji przez Rosjan Twierdzy Zamość. Decyzja o likwidacji twierdzy pociągnęła za sobą niszczenie w latach 1866–1868 zamojskich fortyfikacji oraz rozformowywanie dotychczasowych jednostek garnizonowych. Ponieważ w Zamościu nadal stacjonowało wojsko, pozostawiono niektóre obiekty militarne, które nadawały się na koszary lub magazyny, np. nadszańce, bramy, kazamaty, rotundę, arsenał i prochownię. Omówiono także krótko funkcjonowanie twierdzy w historycznym okresie oraz po upaństwowieniu miasta, które zmieniło wtedy charakter na koszarowo-więzienny. Garnizon Miasta Zamościa utworzony po likwidacji twierdzy zaliczony był do III kategorii w pięciostopniowej klasyfikacji. Komendantem był najstarszy stopniem oficer, zajmujący najwyższe stanowisko dowódcze, później każdorazowy dowódca dywizji kozackiej. W sumie stanowisko to zajmowało 13 generałów. Jednostki garnizonu podlegały pod 14 Korpus Armijny, potem 19 Korpus Armijny (dowództwo w Brześciu Litewskim). Autor podaje listy imienne dowództw stacjonujących w mieście dywizji (także innych żołnierzy) oraz wykazy dla jednostek zabezpieczenia (np. magazyny prowiantowe, skład amunicji i materiałów wybuchowych) i jednostek porządkowo-policyjnych (np. rada „adresów wiernopoddańczych”, okręgi żandarmerii).

Słowa kluczowe:

Garnizon Miasta Zamościa, likwidacja Twierdzy Zamość, armia Imperium Rosyjskiego, listy imienne rosyjskich żołnierzy, zabór rosyjski

Inne teksty tego samego autora

Zbigniew Stankiewicz, Metody zwalczania powstania styczniowego (1863–1864) , Archiwariusz Zamojski: Tom 17 (2019)
Zbigniew Stankiewicz, Pomnik Konstytucji 3 maja w Biłgoraju , Archiwariusz Zamojski: Tom 17 (2019)

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Zasady cytowania

Stankiewicz , Z. (2015). Garnizon zamojski w latach 1867–1914. Archiwariusz Zamojski, 14, 73–84. https://doi.org/10.56583/az.1179

Wskaźniki altmetryczne

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Huss R., Garnizon zamojski wczoraj i dziś (1618-1998), Zamość 2003.

Latawiec K., Oficerowie i urzędnicy wojskowi 66 butyrskiego pułku piechoty na początku 1914 r. „Wschodni Rocznik Humanistyczny”, T. IV, Lublin 2007.

Lech M., Twierdza i Garnizon Zamościa w latach 1752-1756 „Rocznik Lubelski”, t. 5, 1962.

Obszczij spisok oficerskim czinom ruskoj imperatorskoj armii. Sostawien po 1-e Janwaria 1910 g., S-Petersburg 1910.

Razpisanije 164 piechotnych pułkow s pokazaniem starszyństwa i znaków otliczja katore dołżny byt im priswojeny, S-Petersburg 1884.

Spisok generałom i sztab-oficeram Wojska Dońskiego po starszyństwu, Nowo-czerkask 1878.

Spisok generałam po starszinstwu, Sankterburg 1882, 1884, 1889, 1890, 1910.

Stankiewicz Z., Garnizon twierdzy w Zamościu w latach 1815-1831, “Zamojski Kwartalnik Kulturalny” (dalej ZKK) nr 2 (119), 2014.

Stankiewicz Z., Garnizon twierdzy zamojskiej od 1832 do 1867 roku (cz. I), “ZKK” nr 1 (122), 2015.

Stankiewicz Z., Garnizon twierdzy zamojskiej od 1832 do 1867 roku (cz. II), “ZKK” nr 2 (123), 2015.