Młode pokolenie opozycjonistów doszło do głosu w połowie lat 80. XX w. W Zamościu jego najaktywniejszym i najodważniejszym przedstawicielem był Marek Redka (rocznik 1963),w tym czasie uczeń liceum. Zanim autor omówi jego działalność, przybliża okoliczności, w jakich doszło do przynajmniej częściowej zmiany pokoleniowej w antypeerelowskiej opozycji. Po wprowadzeniu stanu wojennego uderzenie Służby Bezpieczeństwa w „Solidarność” było potężne, niewielu działaczy podtrzymywało czynny opór. Także na Zamojszczyźnie internowano wielu członków „S”, inni wyemigrowali. Na przełomie 1983/1984 r., po rozbiciu KPN-u z młodymi działaczami, zaczęło się kształtować nowe środowisko opozycyjne, złożone w większości z uczniów, m.in. liceum plastycznego, skupionych wokół Marka Redki. Autor omawia najważniejsze akcje Redki i jego grupy, głównie ulotkowe przed wyborami do rad narodowych i Sejmu, rewizje i zatrzymania Redki i jego kolegów (nazwiska). W 1987 r. wokół Marka Redki ukształtowała się zamojska grupa Polskiego Porozumienia Niepodległościowego, wydawano „Myśl Niezależną”. Na opozycjonistów donosił TW „Ryszard”. Redka sam nagłaśniał szykany, jakie spotkały go za odmowę służby wojskowej, został aresztowany, prowadził głodówkę, ostatecznie skierowano go do służbę zastępczej. W 1989 r. doszło do nieporozumień z działaczami „S”, którzy usunęli go z odradzającego się związku. Marek Redka wyjechał z kraju. W 2009 r. odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.