W pierwszej połowie lat 80. XX w. rolnicy stanowili główną siłę opozycyjną w woj. zamojskim. Pisząc o historii Solidarności rolniczej (rozumianej jako wszystkie niezależne rolnicze związki odwołujące się do etosu Solidarności) oraz o postawach rolników wobec władzy, autor często odwołuje się do przykładów z Zamojszczyzny, ale się do nich nie ogranicza. Jak podkreśla, o ile Solidarność pracownicza jest dobrze opisana, o tyle badania nad Solidarnością rolniczą nie są tak zaawansowane. Tymczasem zwłaszcza w pierwszej fazie ruch ten cechowała wielonurtowość. W 1981 r. zjednoczyły się, m.in. przy dużym udziale Kościoła i zaangażowaniu Lecha Wałęsy, dwa główne: NSZZ Solidarność Wiejska i NSZZ Solidarność Chłopska. 12 maja 1981 r. formalnie zarejestrowano NSZZ Rolników Indywidualnych Solidarność, w stanie wojennym zdelegalizowano związek. Autor wyróżnia 4 rodzaje postaw rolników wobec systemu komunistycznego w tym czasie: identyfikacji z systemem; przystosowania (najczęstsza); oporu biernego (np. absencja wyborcza, ignorowanie próby wskrzeszenia organizacji kółkowych – wiele przykładów z Zamojszczyzny). Działania opozycyjne dzieli na legalne (wsparte o Kościół, np. Dni Skupienia Rolników w Łabuniach k. Zamościa) i nielegalne, związane z Solidarnością. W 1984 r. w Chełmie powołano Regionalną Radę NSZZ RI Solidarność Regionu Środkowo-Wschodniego,wydawano kilka informatorów. Dziesiątki osób związanych ze związkiem było objętych kontrolą operacyjną, trwały aresztowania (nazwiska).
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.