Produkcja spirytusu i obrót nim oraz opodatkowanie alkoholi są dziś elementem polityki państwa, dawniej też podlegały regulacji. Autor artykułu omawia produkcję, dystrybucję i konsumpcję alkoholu w Zamościu na początku XIX w. W tym czasie wpływy z podatku od sprzedaży alkoholu (czopowego) stanowiły najważniejszą pozycję w przychodach budżetu Zamościa, co czyniło gorzelnictwo, szynkarstwo i browarnictwo jedną z najważniejszych gałęzi miejskiej gospodarki. Czerpanie zysków ze sprzedaży alkoholu było w tym czasie wyłącznym przywilejem Ordynacji Zamojskiej, ale było cedowane na władze miasta. Autor opisuje organizowane w tym czasie licytacje (przetargi) na ściąganie czopowego, cieszące się ogromnym zainteresowaniem przedsiębiorców, zwłaszcza żydowskich. Przedstawiono sylwetki dwojga z nich: rabinowej beresteckiej Estery Herrn (właścicielki także browaru, potentatki tej branży) i Mojżesza Erlichera ze znanej zamojskiej kupieckiej rodziny. Autor ustalił nazwiska kilkudziesięciu zamojskich szynkarzy tego okresu, zamieszcza mapę i wykaz szynków, miodosytni itp. (ponad 40 pozycji), ustala lokalizację słynnej karczmy janowickiej, szacuje wielkość produkcji i spożycia alkoholu w mieście i ustala jego ówczesne rodzaje (okowita, wódka szynkowa, likiery, miody smakowe – maliniak i wiśniak, likwor i in.), omawia drożenie alkoholi, porównuje ich ceny z cenami artykułów spożywczych, omawia podupadające już w tym czasie tradycje winiarskie, przybliża ówczesne technologie produkcyjne.
Zasady cytowania
Wskaźniki altmetryczne
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.