Celem artykułu jest ukazanie głównych kierunków zmian aktywności ekonomicznej ludności wiejskiej w kontekście przemian demograficznych i przeobrażeń gospodarczych. Badanie aktywności ekonomicznej ludności dostarcza szczegółowych danych na temat sytuacji na rynku pracy. Podstawowe wskaźniki rynku pracy, takie jak współczynnik aktywności zawodowej, wskaźnik zatrudnienia czy stopa bezrobocia analizowane w okresie kilkunastu lat wykazują systematyczne zmniejszanie się różnic aktywności ekonomicznej ludności miejskiej i wiejskiej. Zmiany aktywności ekonomicznej ludności wiejskiej przejawiają się przede wszystkim we wzroście udziału biernych zawodowo i spadku udziału aktywnych zawodowo wśród ludności w wieku 15 lat i więcej. Z kolei pośród aktywnych zawodowo zaznacza się wzrost odsetka pracujących i spadek odsetka bezrobotnych. Następują zmiany strukturalne ludności pracującej: wzrasta poziom wykształcenia, rośnie udział ludności bezrolnej, spada zatrudnienie w rolnictwie. Zmianie ulega status zatrudnienia — zwiększa się udział pracowników najemnych i pracodawców, zmniejsza — pracujących na własny rachunek w rolnictwie. Kierunek zmian aktywności ekonomicznej ludności wiejskiej oznacza nową sytuację na rynku pracy. Pojawia się potrzeba dalszej dywersyfikacji popytu na pracę. Rozwiązanie może stanowić aktywizacja rynków lokalnych — małych miast i miasteczek, wzrost udziału podmiotów zewnętrznych w inwestowaniu na terenach wiejskich, a także rozwój przedsiębiorczości wiejskiej.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.