Polska jest liczącym się producentem cukru w Europie, a przemysł cukrowniczy stanowi ważną gałąź gospodarki. Kondycja ekonomiczna i finansowa przemysłu cukrowniczego podlega częstym zmianom, co rodzi pytanie o główne czynniki wpływające na sytuację sektora oraz determinanty jego funkcjonowania i rozwoju. Zagadnienia te są przedmiotem niniejszego artykułu. Wśród determinant rozwoju cukrownictwa można wyróżnić dwie grupy czynników. Pierwsze z nich można określić jako czynniki rynkowe. Należy do nich sytuacja na światowym rynku cukru, w tym uwarunkowania popytowe. Druga grupa czynników wynika przede wszystkim ze specyfiki przemysłu cukrowniczego, polegającej na jego ścisłym uzależnieniu od rolnictwa oraz faktu objęcia branży regulacjami Wspólnej Polityki Rolnej. Ustawowa regulacja rynku cukru nakłada na jego producentów obowiązek przestrzegania limitów produkcyjnych, które wymuszają ograniczanie rozmiarów produkcji w stosunku do posiadanych mocy przerobowych i zamykanie części zakładów. Przeprowadzana obecnie reforma oznacza redukcję kwot produkcyjnych i obniżki cen cukru, jednak jej głównym celem jest poprawa konkurencyjności unijnego przemysłu cukrowniczego na rynkach światowych.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.