English
Język Polski
Stała Współpraca Strukturalna (PESCO): rozszerzanie współpracy obronnej między państwami Unii Europejskiej
Abstrakt
Głównym celem niniejszego opracowania jest analiza polityki obronnej Unii Europejskiej na przykładzie Stałej Współpracy Strukturalnej (PESCO). Jest to możliwe dzięki kompleksowej analizie poszczególnych projektów PESCO, państw w nich uczestniczących, determinantów i perspektyw rozwoju polityki obronnej. Główną hipotezą artykułu jest to, że choć najsilniejsze militarnie państwa Unii Europejskiej, opierając się na PESCO, dążą do rozszerzenia współpracy obronnej, to współpraca ta nie ma widocznego wpływu na zwiększenie potencjału ich sił zbrojnych. Artykuł zawiera informacje na temat genezy m.in. Polityki Bezpieczeństwa i Obrony Unii Europejskiej oraz podstaw prawnych Stałej Współpracy Strukturalnej, a także szczegółowy wykaz wszystkich projektów PESCO oraz listę państw w nich uczestniczących. Analiza realizacji projektów PESCO wskazuje, że są one uzależnione od czynników zewnętrznych. Niniejsze opracowanie wykorzystuje metody właściwe dla nauki o stosunkach międzynarodowych. Do jej narzędzi badawczych należą m.in. analiza literatury przedmiotu, dokumentów oraz danych statystycznych.
Słowa kluczowe:
polityka obrony, Unia Europejska, Stała Współpraca Strukturalna, PESCOInne teksty tego samego autora
- Łukasz Potocki, Diagnoza przedsiębiorstw uczestniczących w pilotażu i propozycje poprawy ich funkcjonowania , Barometr Regionalny. Analizy i Prognozy : Nr 2 (8) (2007)
- Łukasz Potocki, Doświadczenia fińskie w zakresie działalności doradczej dla firm z sektora MŚP , Barometr Regionalny. Analizy i Prognozy : Nr 3 (9) (2007)
Szczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.