Artykuł dotyczy kwestii polityki uchodźczej w Unii Europejskiej oraz zmian związanych z wydarzeniami wojny ukraińsko-rosyjskiej. Celem publikacji będzie wskazanie przyczyn najistotniejszych zmian związanych z determinantami napływu uchodźców w 2022 r. oraz wykazanie, że unijne przepisy azylowe wymagają rewizji i dostosowania do potrzeb, które powstały w wyniku wojny i tak masowej relokacji. W badaniu przyjęto podejście instytucjonalno-prawne. Analiza badawcza wspomnianego tematu obejmuje przegląd literatury, dokumenty urzędowe i polityczne, wtórne dane statystyczne i analizę treści. Autor badania wykorzystał technikę statystyczną, metodologię dogmatyczną, socjologiczną i porównawczą. Podsumowując rozważania zawarte w niniejszym artykule, należy stwierdzić, że kryzys migracyjny z 2015 r. i 2022 r. ujawnił wiele niedociągnięć oraz luk w polityce azylowej i uchodźczej UE, a rosyjska inwazja na Ukrainę pokazała, że prawodawstwo UE wymaga reformy, dlatego też wprowadzono nowe rozwiązania instytucjonalno-prawne, czego przykładem jest rozporządzenie mające na celu zwalczanie nielegalnej migracji i ułatwienie powrotu do państwa pochodzenia osób, a nie tylko przyspieszenie rozpatrywania liczby wniosków o azyl. Umożliwi to lepszą weryfikację wnioskodawców składających więcej niż jeden wniosek.
Zasady cytowania
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.