Celem artykułu jest prezentacja wykorzystania nowej koncepcji badawczej, określanej jako prężność (resilience), w rozwoju obszarów wiejskich (rural resilience) w nawiązaniu do częściej omawianej w literaturze koncepcji prężności miejskiej (urban resilience). W rozwoju lokalnym koncepcja urban resilence uznawana jest jako narzędzie strategicznej diagnozy i monitoringu miast. W badaniach urban resilence dla miast różnej wielkości wykorzystywane są najczęściej badania ilościowe. Autorka, podstawie badań literaturowych i własnych, przedstawia propozycję podejścia jakościowego do oceny prężności małych miast i otaczających je terenów wiejskich tworzących krajową sieć Cittaslow. Koncepcja urban resilience, odnoszona jest tutaj raczej do aspektu „odporności miejskiej”, zwłaszcza w przypadku zbiorczego kryterium, tj. polityki jakości miejskiej. Siedem grup kryteriów w matrycy samooceny rozwoju miast, zorientowanego na dobrą jakość życia, stanowi podstawę ewolucyjnych zmian prężności poszczególnych miast ale i całej sieci. W przypadku wyspy Cape Clear w Irlandii badania jakościowe rural resilience oparte zostało na globalnych wskaźnikach dobrze i słabo rozwiniętego kapitału ekonomicznego, społecznego i środowiskowego zaproponowanych przez Wilsona. Mimo subiektywizmu mieszkańców wyniki badań jakościowych pozwalają na podejmowanie decyzji strategicznych, dla potrzeb uzyskania określonych punktów równowagi rozwojowej oraz wyboru określonych ścieżek rozwoju wyspy. Badania ilościowe, jak i jakościowe — ich praktyczny wymiar, powinny służyć budowaniu rezyliencji wspólnoty (community resilence).
Zasady cytowania
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.