W roku 2000 w tzw. Strategii Lizbońskiej Unia Europejska próbowała „zadekretować” innowacyjność, która miała być głównym panaceum na kryzysy gospodarcze i społeczne XXI wieku. Jednakże w nowej strategii „Europa 2020” zrezygnowano z nacisku na „innowacyjność dla innowacyjności”, próbując powiązać unowocześnianie gospodarki z efektami społecznymi. W tym kontekście zasadne wydaje się zbadanie zależności wybranych miar poziomu życia mieszkańców od poziomu innowacyjności gospodarki w obrębie państw Unii Europejskiej. Stanowi to główny cel poniższego artykułu. Analizą objęto dane dotyczące wskaźników innowacyjności gospodarek państw unijnych w 2015 roku oraz wybrane cechy odzwierciedlające pewne aspekty poziomu życia mieszkańców w tym samym okresie. W obliczeniach uwzględniono dodatkowo podział względem sytuacji geopolitycznej przed 1989 rokiem, bowiem mimo upływu ponad 25 lat, poziom rozwoju państw postkomunistycznych jest ciągle niższy niż pozostałych państw europejskich. Podstawową metodą statystyczną była analiza korelacji rang Spearmana. Z uzyskanych wyników można wysnuć wnioski o co najwyżej przeciętnej korelacji wskaźników innowacyjności z poziomem życia mieszkańców państw unijnych. Analizowane zależności były wyraźnie słabsze w grupie państw postkomunistycznych.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.