Zwiększająca się dynamika zmian, które zachodzą w krajobrazie wiejskim znajdującym się w zasięgu oddziaływania wielkich aglomeracji miejskich, skłania do poszukiwania nowych precyzyjnych metod, które pozwolą na określenie najważniejszych cech krajobrazu. Celem badań było wyznaczenie, charakterystyka i ocena struktury jednostek krajobrazowych w oparciu o dane wysokościowe. Badania przeprowadzono w województwie wielkopolskim, na terenie wsi Napachanie, która mimo położenia w strefie podmiejskiej Poznania zachowała wiejski charakter krajobrazu z rozłogiem pól, założeniem parkowo-pałacowym i folwarkiem. Znajdują się tam również cenne elementy przyrodnicze w postaci lasów, zadrzewień śródpolnych, oczek wodnych czy też doliny rzeki Samicy. W pracy zostało wykorzystane połączenie technik analizy GIS z tradycyjną metodą badania krajobrazu: Landscape Character Assessment (LCA). Dane wykorzystane do analizy struktur krajobrazu wiejskiego zostały pozyskane z lotniczego skaningu laserowego (LIDAR). Na ich podstawie wydzielono 16 jednostek krajobrazowych o odmiennym charakterze, który został określony uwzględniając specyficzne elementy krajobrazu oraz powiązania widokowe i kompozycję. Wykorzystując chmurę punktów opracowano także wizualizację wyznaczonych jednostek. Model przestrzenny krajobrazu pozwolił na jednoznaczną delimitację poszczególnych jednostek krajobrazowych, będąc uzupełnieniem badań terenowych. Wizualizacje umożliwiają zobrazowanie najważniejszych cech krajobrazu — takich jak ukształtowanie terenu, układ roślinności wysokiej, ilość i rozkład zabudowy. Model przestrzenny pozwala także na wstępną analizę kompozycji krajobrazu, w postaci zasięgów widoków oraz stopnia zwartości wnętrz krajobrazowych.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.