Celem tej pracy jest podział Polski na obszary o różnych warunkach rozwoju gospodarczego i społecznego oraz wyłonienie regionów pretendujących do miana metropolii. Do wyodrębnienia polskich obszarów metropolitalnych wykorzystano dane dotyczące rynku pracy, wynagrodzeń, gospodarki komunalnej, edukacji, ochrony zdrowia i środowiska, kultury, przemysłu i budownictwa. Dane poddano standaryzacji i sprawdzono czy reprezentują one rozkład normalny. Następnie zbadano moc dyskryminacyjną zmiennych i oszacowano parametry liniowych funkcji dyskryminacyjnych. Najwyższa przeciętna wartość funkcji dyskryminacyjnej wskazuje obszar najlepiej rozwinięty pod względem badanych cech. Jednostki terytorialne należące do tego kompleksu są metropoliami lub do nich pretendują. O przydziale podregionów do danego obszaru zadecydowały głównie takie zmienne jak: gęstość zaludnienia, stopa bezrobocia, przeciętna powierzchnia mieszkania oraz liczba podmiotów gospodarczych. W I obszarze znalazły się jednostki terytorialne należące już do obszarów metropolitalnych. Kolejne numery obszarów oznaczają kompleksy o coraz niższym rozwoju gospodarczym i społecznym.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.