Artykuł dotyczy problematyki podziału dochodów publicznych między administrację rządową i jednostki samorządu terytorialnego. Utworzenie jednostek samorządu terytorialnego jako podmiotów administracji publicznej wymaga zapewnienia im odpowiednich środków finansowych umożliwiających realizację zadań. Środki te samorząd otrzymuje w wyniku podziału dochodów publicznych między administrację rządową i jednostki samorządu. Jego efektem jest system dochodów samorządowych obejmujący dochody własne, subwencję ogólną i dotacje celowe z budżetu państwa, którego ramy prawne wyznacza Konstytucja i Europejska Karta Samorządu Lokalnego. Jednym z podstawowych czynników kształtujących rozwiązania prawne w tym zakresie jest pozycja ustrojowa jednostek samorządu, będących samodzielnymi, tj. niepodporządkowanymi hierarchicznie administracji rządowej, podmiotami wykonującymi zadania publiczne. Celem artykułu jest ocena propozycji zniesienia ograniczeń kompetencji samorządu w zakresie kształtowania stawek podatków lokalnych oraz zwiększenia poziomu finansowania samorządu z budżetu państwa. Analiza tych propozycji w świetle orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego prowadzi do wniosku, że obie wskazane wyżej propozycje nie mieszczą się w ramach prawnych wyznaczonych przepisami Konstytucji oraz Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego. Ponadto realizacja drugiej z nich wiązałaby się z ograniczeniem samodzielności samorządu, podważając jego pozycję ustrojową.
Zasady cytowania
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.