Artykuł jest próbą przyjrzenia się wpływowi granicy państwowej na dostępność komunikacyjną regionu, a tym samym na jego peryferyjność. Pracę oparto na analizie zmian infrastruktury komunikacyjnej przygranicznych obszarów Lubelszczyzny na przestrzeni ostatnich 100 lat. W okresie międzywojennym województwo lubelskie znajdowało się w centrum Polski, a omawiany teren połączony był z resztą kraju licznymi i różnorodnymi połączeniami komunikacyjnymi. Zasadnicza zmiana w funkcjonowaniu sieci komunikacyjnej następuje po wybuchu II Wojny Światowej. W 1945 roku nowo powstała, wschodnia granica Lubelszczyzny stała się jednocześnie granicą państwową pomiędzy Polską i ZSRR. Zmiany sytuacji politycznej po 1989 roku, nie spowodowały zmian w funkcjonowaniu komunikacji gdyż nowo powstałe państwa — Białoruś i Ukraina. Istotnym momentem dla peryferyjności omawianego obszaru było wejście Polski w 2004 roku do Unii Europejskiej oraz do układu z Schengen w 2007 roku. Sprawiło to, że województwo lubelskie stało się nie tyko strefą peryferyjną Polski ale również i Unii Europejskiej.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.