Roztoczański Park Narodowy (RPN ) jest parkiem typowo leśnym — 94% jego obszaru pokrywają lasy. W granicach RPN wyróżniono 13 zbiorowisk leśnych. Najcenniejszymi są buczyna karpacka i wyżynny jodłowy bór mieszany, łącznie porastające niemal 34% powierzchni leśnej RPN. Warunki mikroklimatyczne panujące w lesie istotnie różnią się od panujących na obszarach nieleśnych. Las pochłania zanieczyszczenia pyłowe i gazowe, tłumi hałas oraz wzbogaca powietrze w substancje aromatyczne. Klimat wnętrza lasu zależy m.in. od: składu gatunkowego lasu, zwartości koron i właściwości siedliska, dlatego oddziaływanie różnych zbiorowisk leśnych na organizm człowieka jest odmienne. W pracy scharakteryzowano zbiorowiska leśne występujące w RPN, wskazując na ich walory zdrowotne, ze szczególnym uwzględnieniem ścieżki rowerowej „do Florianki”. Z wykorzystaniem oprogramowania GIS przeprowadzono przestrzenną analizę właściwości poszczególnych zbiorowisk leśnych. Wykonano mapy prezentujące bioklimat warstwy rekreacyjnej lasów, na który składają się: insolacja, przewietrzanie, uwilgocenie, produkcja tlenu i ozonu, jonizacja, zawartość aeroplanktonu i fitoaerozoli. Bioklimat panujący w poszczególnych zbiorowiskach określono jako korzystny/obojętny/niekorzystny dla człowieka. Atrakcyjność środowiska sprawia, że obszar RPN jest chętnie odwiedzany przez turystów (> 100 tys. rocznie ). W Parku wyznaczono szlaki turystyczne oraz trasy dydaktyczne o łącznej długości ok. 40 km, przebiegające w pobliżu najciekawszych obiektów przyrodniczych, kulturowych i historycznych. Przykładem takiego szlaku jest blisko dziesięciokilometrowa ścieżka rowerowa „do Florianki” — najdłuższa trasa wytyczona w granicach RPN — będąca przedmiotem szczegółowej analizy. Panuje na niej największa zmienność zbiorowisk leśnych charakteryzujących się korzystnym oddziaływaniem na organizm człowieka.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.