W latach I wojny światowej Zamość znajdował się pod okupacją austriacką. Utworzoną w nim c.k. Komendą Obwodową, której zadaniem było m.in. wykorzystanie miejscowych zasobów surowcowych i ludzkich na potrzeby wojska, kierował od początku do wycofania się Austriaków płk Julian Fischer. Autor omawia działanie powołanych przez austriackie władze: sądu wojskowego, sądu królewsko-polskiego, żandarmerii, licznych służb, jak Obwodowa Straż Skarbowa, milicja miejska, biuro werbunkowe Legionów, plackomenda lekarska, komendy placu i jednostek wojskowych. Podczas czterech lat okupacji Austriacy często reorganizowali administrację wojskową i cywilną, co śledzi autor. Przytoczono w artykule liczne nazwiska funkcjonariuszy, zwłaszcza wyższych rangą, także urzędników. Sytuacja w Zamościu zmieniła się po zawarciu 9 lutego 1918 r. tzw. pierwszego pokoju w Brześciu między Cesarstwem Niemieckim, Austro-Węgrami i Ukraińską Republiką Ludową. Traktat przekazywał URL część wschodnich ziem polskich, w tym Chełmszczyznę i Zamość. Polacy uznali go za czwarty rozbiór Polski. Społeczność Zamościa 18 lutego zorganizowała patriotyczne nabożeństwo i pochód. Jesienią stosunki polsko-ukraińskie zaogniły się, powstały dwa oddziały wojsk narodowych: ukraiński i polski, którym kierował kpt. Franciszek Goliński z Polskiej Organizacji Wojskowej. Doszło do incydentów, ale nie do walki o Zamość. Na początku listopada służący w armii austriackiej Ukraińcy opuścili miasto. Wycofali się także Austriacy.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.