Strategiczne kierunki rozwoju społeczno-gospodarczego Polski Wschodniej do roku 2020 w kontekście programowania polityki spójności na lata 2014–2020

Piotr Hajduga

doi:10.56583/br.1055

Data publikacji : 2014-10-31

Tom 12 Nr 2 (2014)

Strategiczne kierunki rozwoju społeczno-gospodarczego Polski Wschodniej do roku 2020 w kontekście programowania polityki spójności na lata 2014–2020

Piotr Hajduga

DOI: https://doi.org/10.56583/br.1055

Abstrakt

Wobec postępujących współcześnie procesów globalnego rozwoju gospodarczego, społecznego i kulturowego, a także zwiększonej konkurencji na świecie, skuteczną obroną przed marginalizacją regionów najsłabiej rozwiniętych powinno być budowanie konkurencyjności na bazie ich endogennych, „miękkich”, intelektualnych zasobów lokalnego środowiska z uwzględnieniem uwarunkowań zewnętrznych. Badania dowodzą, że różnice w tych zasobach leżą u podstaw utrzymujących się w przestrzeni społeczno-ekonomicznej dysproporcji rozwojowych. Dzisiejsza polityka spójności, ukierunkowana przede wszystkim na proces wyrównywania szans rozwojowych, stanęła przed kolejnym wyzwaniem – określenia najlepszej kombinacji tradycyjnych i nowych (intelektualnych) czynników rozwoju na obszarach charakteryzujących się wyraźnym dystansem rozwojowym. Celem niniejszego artykułu jest wskazanie głównych kierunków rozwoju oraz wyzwań stojących przed województwami Polski Wschodniej w obliczu zmian w polityce spójności Unii Europejskiej na lata 2014–2020.

Słowa kluczowe:

makroregion Polski Wschodniej, polityka regionalna, kierunki rozwoju regionalnego, polityka spójności

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

PDF

Zasady cytowania

Hajduga, P. (2014). Strategiczne kierunki rozwoju społeczno-gospodarczego Polski Wschodniej do roku 2020 w kontekście programowania polityki spójności na lata 2014–2020. Barometr Regionalny. Analizy I Prognozy, 12(2), 65–72. https://doi.org/10.56583/br.1055

Wskaźniki altmetryczne

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Jóźwik B., Sagan M. (red.) (2012): Rozwój Polski Wschodniej. Ograniczenia i wyzwania. Warszawa, Difin.

Kozak M. (2011): Kluczowe problemy rozwojowe Polski Wschodniej: próba identyfikacji. [w:] M. Stefański (red.): Strategiczna problematyka rozwoju Regionu Lubelskiego, Monografie Wydziału Ekonomii Wyższej Szkoły Ekonomii i Innowacji w Lublinie, Lublin, Innovatio Press Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Ekonomii i Innowacji.

Kudełko J. (2013): Uwarunkowania i kierunki rozwoju województw Polski Wschodniej jako regionów słabo rozwiniętych. Studia/Komitet Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN, t. 151, Warszawa, KPZK PAN.

Massot Marti A., Nogueira A.M., Popescu I., Kramer E., Thomas M., Soave P. (2011): Structural and Cohesion Policies for 2020: Tools to Overcome the Crisis. Brussels, IP/B/COMM/NT/2011_04, PE 460.074.

Polityka spójności 2014–2020. Inwestycje w rozwój gospodarczy i wzrost zatrudnienia. (2011), Luksemburg, Urząd Publikacji Unii Europejskiej.

Rynio D. (2013a): Kształtowanie nowej polityki regionalnej Polski w warunkach globalizacji i integracji. Monografie i Opracowania/Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu, t. 240, Wrocław, Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego.

Rynio D. (2013b): Wspólne strategie terytorialne w programowaniu rozwoju społeczno-gospodarczego. „Biblioteka Regionalisty”, nr 13.

Stefański M. (2009): Świat jest płaski czy kolczasty; czyli jak wspierać innowacyjność w regionie lubelskim? [w:] M. Stefański (red.): Wspieranie procesów innowacyjnych w gospodarce regionu, Monografie Wydziału Ekonomii Wyższej Szkoły Ekonomii i Innowacji w Lublinie, Lublin, Innovatio Press Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Ekonomii i Innowacji.

Zarycki T. (2011): Polska Wschodnia w perspektywie centro-peryferyjnej. [w:] M. Stefański (red.): Strategiczna problematyka rozwoju Regionu Lubelskiego, Monografie Wydziału Ekonomii Wyższej Szkoły Ekonomii i Innowacji w Lublinie, Lublin, Innovatio Press Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Ekonomii i Innowacji.