Innowacyjność gospodarki traktowana jest jako klucz do jej rozwoju. Coraz częściej spotyka się opracowania, których autorzy podejmują próbę określenia głównych determinant tejże innowacyjności. W niniejszym artykule, obok najczęściej wykorzystywanych w badaniach nad innowacyjnością czynników jak: personel B+R, wydatki brutto na działalność B+R (GERD), czy częściej ostatnio analizowane zasoby ludzkie dla nauki i techniki (HRST) wykorzystano również potencjał sektorów opartych na wiedzy (KIS). Potencjał ten, mierzony zatrudnieniem w tych sektorach jest silnie powiązany — co udowodniono w badaniach — z aktywnością patentową będącą miernikiem innowacyjności. Celem badań było określenie relacji KIS — aktywność patentowa na tle innych czynników. Badanie obejmowało dane na poziomie NUTS 1 i NUTS 2. Wykorzystano dane dla 28 państw Unii Europejskiej oraz po dezagregacji 265 regionów z lat 1999–2013. Dane — pochodzące z Eurostatu zostały poddane analizie statystycznej z wykorzystaniem miar korelacji, koncentracji oraz lokalizacji przestrzennej. Jako miarę aktywności innowacyjnej wykorzystano aktywność patentową. Wyniki potwierdziły kluczowe znaczenie zasobów ludzkich w sektorach opartych na wiedzy dla wzrostu aktywności patentowej w sektorze wysokiej techniki.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.