Polityka ukierunkowana terytorialnie jest nowym sposobem realizacji polityki regionalnej. Podstawowym założeniem tego podejścia jest wykorzystywanie w polityce rozwoju terytorialnie zdefiniowanych zasobów materialnych i niematerialnych, które zyskały określenie kapitału terytorialnego. Pojęcie to zostało rozpoznane od strony teoretycznej i jest także mocno lansowane wśród praktyków polityki regionalnej. Nadal jednak zasadnicza trudność efektywnego działania i implementacji założeń w tym zakresie wynika z niskiego poziomu operacyjności proponowanych definicji. Z drugiej strony bardzo trudno jest w sposób aplikacyjny zdefiniować pojęcie kapitału terytorialnego, bowiem jest to kategoria złożona. Niewątpliwie jednak interesujące jest, w jaki sposób samorządy lokalne w tych warunkach radzą sobie z wdrażaniem postulatów polityki ukierunkowanej terytorialnie. Jest to ważne zarówno z perspektywy poznawczej, jak i w celu promowania najlepszych praktyk. Ponadto autor, wykorzystując wnioski z badań własnych prowadzonych metodą obserwacji uczestniczącej, proponuje w pracy typologie podejść do wdrażania zintegrowanego planowania rozwoju w Polsce, w odwołaniu do koncepcji kapitału terytorialnego na poziomie jednostek samorządu terytorialnego.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.