Abstrakt

Oszacowano charakterystykę energetyczną dla przykładowego budynku mieszkalnego jednorodzinnego w oparciu o cztery metody obliczeniowe (zgodne z Dyrektywą 2010/31/UE w sprawie charakterystyki energetycznej budynków), takie jak: metoda oparta na faktycznie zużytej ilości energii, metoda oparta na faktycznie zużytej ilości energii, przeliczona na warunki sezonu standardowego oraz metoda obliczeniowa zgodna z metodologią z 2009 r. a także z jej najnowszą wersją z 2014 r. Następnie przeprowadzono analizę porównawczą metody opartej na faktycznie zużytej energii z metodami obliczeniowymi dla standardowych warunków klimatycznych. Przy porównaniu zapotrzebowania na energię końcową do ogrzewania budynku można zauważyć dużą rozbieżność między wartościami względnych błędów oszacowania. Wartość błędu oszacowania przy porównaniu całkowitego zużycia energii na ogrzewanie i przygotowanie ciepłej wody użytkowej wynosi blisko 70% jeżeli porównuje się metodę obliczeniową (według metodologii z 2014 r.) z faktycznym zużyciem energii, natomiast 36% jeżeli odniesiemy to do warunków przeliczeniowych. Lepsze wyniki daje zastosowanie modeli obliczeniowych zawartych w metodologii z 2008 roku, ponieważ błąd oszacowania wynosi od 38% (porównanie z faktycznym zużyciem energii) do 11% (porównanie do rzeczywistego zużycia w przeliczeniu na warunki standardowe). W zależności od tego według jakiej metody zostanie sporządzona charakterystyka energetyczna budynku, będzie zależało czy budynek spełni kryteria zapisane w przepisach odnośnie minimalnych wymagań dotyczących wskaźnika jednostkowego zapotrzebowania na energię pierwotną EPmax.. Jeżeli świadectwo charakterystyki energetycznej zostanie wykonane w oparciu o metodę opartą na faktycznym zużyciu energii spowoduje to, że budynek będzie spełniał wymagania, natomiast w przypadku gdy charakterystyka energetyczna zostanie sporządzona w oparciu o metodę obliczeniową zgodną z metodologią z roku 2014 budynek nie spełni wymagań i nie będzie mógł być odebrany. Aby za obiektywną można było uznać zaproponowaną w metodologii sporządzania świadectw energetycznych metodę wyznaczania charakterystyki energetycznej opartej na faktycznie zużytej ilości energii powinna ona być uzupełniona o zapis o konieczności przeliczenia uzyskanych wyników na warunki sezonu standardowego.