W 1950 r. w Czechosłowacji nasiliły się działania antykościelne, prowadzone przez władze komunistyczne. Doszło wówczas do tzw. soboru preszowskiego z 28 kwietnia 1950 r. który postanowił o podporządkowaniu i przejęcie majątku Kościoła grekokatolickiego i wiernych pod zarząd cerkwi prawosławnej w Czechosłowacji. Ten „pseudosynod” odbył się według wzorów sowieckich, podczas którego – wbrew kanonom kościelnym – „zjednoczono ponownie” słowackich unitów (grekokatolików) z Patriarchatem Moskiewskim. W Preszowie opowiedziało się za tym jedynie 5 księży i pewna liczba świeckich, ale to wystarczyło do unieważnienia Unii Użhorodzkiej z 1646 r., której potomkami byli i są ówcześni i dzisiejsi grekokatolicy słowaccy. Nie wszyscy jednak opowiedzieli się za takim „zjednoczeniem” z prawosławiem (które zresztą na ziemiach słowackich stanowiło znikomą mniejszość), a tymi, którzy stanowczo sprzeciwili się tym działaniom byli m.in. biskup preszowski Pavol Peter Gojdič (1888-1960) i jego biskup pomocniczy Vasiľ Hopko (1904-76). Za zdecydowany opór wobec „zjednoczenia” skazano bp. Gojdiča najpierw na dożywotnie więzienie, a następnie w ramach amnestii w 1953 r. zamieniono mu ten wyrok na 25 lat pozbawienia wolności. Podczas pobytu w więzieniu pozostał on nieugięty i wierny jedności z Rzymem. Pobyt w izolacji i tortury, którym był poddawany, podkopały jego zdrowie i biskup zmarł w dniu swych 72. urodzin 17 lipca 1960 w więzieniu w Leopoldovie koło Trnawy. 4 listopada 2001r. papież Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.