Polska w okresie międzywojennym była związana z Francją sojuszem politycznym, ekonomicznym i militarnym. Sytuacja wewnętrzna, i wiążąca się z nią polityka zagraniczna tego kraju na Zachodzie Europy, rzutowała na sytuację geopolityczną II Rzeczypospolitej, zagrożonej z dwóch stron przez ekspansjonizm niemiecki i sowiecki. Nic zatem dziwnego, że przejawy kryzysu wewnętrznego Francji przykuwały uwagę publicystów w Polsce, także katolickich. Wydawane w Poznaniu oraz w Krakowie periodyki katolickie „Tęcza” i „Dzwon Niedzielny” analizowały i oceniały te przejawy ze specyficznie katolickiej perspektywy, mając na względzie nie tylko aspekty społeczno-polityczne, ale także religijne i moralne. Przewidywano – jak się później okazało słusznie – że pacyfizm francuskiego społeczeństwa, w obliczu zbliżającej się wojny, jest zwiastunem klęski militarnej. Kryzys mentalnościowy francuskiej społeczności był skorelowany z konsumpcyjnym stylem życia w tym kraju, którego pośrednim skutkiem była zmniejszona dzietność i zwiększona liczba aborcji, co prowadziło do zapaści demograficznej. Targające Francją wewnętrzne kryzysy polityczne i finansowe podburzały do protestów tamtejsze społeczeństwo, zwłaszcza związki zawodowe, zwiększając zarazem posłuch wobec idei skrajnie lewicowych, powiązanych z coraz silniejszym w tym kraju ruchem komunistycznym. Antyreligijność i silny antyklerykalizm tego ruchu budził szczególe obawy w kontekście wojny domowej i prześladowania Kościoła, co miało miejsce w Hiszpanii. Koniecznością przeprowadzenia „odnowy moralnej” Francuzów warunkowano możliwość wyjścia z kryzysu wewnętrznego. Pewne nadzieje w tym względzie wiązano z działalnością licznej wówczas emigracji polskiej we Francji, która z jednej strony odznaczała się religijnością i konserwatyzmem, z drugiej zaś – ulegała w jakimś stopniu lewicowym prądom ideowym, przy aktywnym wsparciu ruchu komunistycznego w Polsce.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.