AKTYWIZACJA OSÓB STARSZYCH NA PRZYKŁADZIE WYBRANYCH PROGRAMÓW SPOŁECZNYCH MINISTERSTWA RODZINY I POLITYKI SPOŁECZNEJ

Piotr Gierek

doi:10.56583/frp.2549

##plugins.themes.libcom.datePublished## : 2023-12-29

Číslo 19 (2023)

AKTYWIZACJA OSÓB STARSZYCH NA PRZYKŁADZIE WYBRANYCH PROGRAMÓW SPOŁECZNYCH MINISTERSTWA RODZINY I POLITYKI SPOŁECZNEJ

Piotr Gierek

https://orcid.org/0000-0003-1431-795X

##semicolon## https://doi.org/10.56583/frp.2549

Abstrakt

Współczesne podejście do starości, w obliczu dokonujących się procesów demograficznych i zminimalizowania roli rodziny w udzielaniu seniorom wsparcia i pomocy, dostrzega potrzebę aktywizowania osób starszych w ramach różnego rodzaju przedsięwzięć w tym realizowania programów społecznych nastawionych na aktywizację. Aktywizacja jest ściśle powiązana z aktywnością, jako że oznacza zachęcanie, inspirowanie i pobudzanie do działania. Aktywność nabiera szczególnego znaczenia w wieku senioralnym. Podejmowanie jej jest istotne w utrzymaniu sprawności fizycznej i psychicznej, a także w podtrzymywaniu samodzielności osoby starszej, ma wpływ na ogólny dobrostan i przyczynia się do zmniejszenia skutków wykluczenia społecznego seniorów.

Celem prezentowanego artykułu jest przedstawienie głównych założeń wybranych programów społecznych Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej nastawionych na aktywizację, rozwój i wzmacnianie aktywności u osób starszych. Metodą badawczą, która została wykorzystana w niniejszym artykule jest analiza danych zastanych (desk research), która opiera się na korzystaniu z danych wtórnych. Na potrzeby artykułu analizie poddano opracowania, prognozy dot. starzenia się ludności Głównego Urzędu Statystycznego oraz sprawozdania z realizacji programu: „Senior+”, „Aktywni+” oraz „Korpus Wsparcia Seniorów”. Przeprowadzone badania pokazują, że realizacja tego typu programów, w obliczu postępującego procesu starzenia się społeczeństwa, jest niezmiernie ważna. Działania podejmowane w ramach omówionych programów przyczyniają się do realnych rozwiązań w zakresie sposobów udzielania wsparcia oraz aktywizowania seniorów, a także przynoszą wymierne korzyści dla tej grupy społecznej.

Detaily

##submission.citations##

##plugins.themes.libcom.statistics##

##plugins.themes.libcom.about_authors##

##plugins.themes.libcom.download_files##

PDF (Język Polski)

##plugins.themes.libcom.cit_rules##

Gierek, P. (2023). AKTYWIZACJA OSÓB STARSZYCH NA PRZYKŁADZIE WYBRANYCH PROGRAMÓW SPOŁECZNYCH MINISTERSTWA RODZINY I POLITYKI SPOŁECZNEJ. Fides, Ratio Et Patria. Studia Toruńskie, (19), 124–139. https://doi.org/10.56583/frp.2549

##plugins.themes.libcom.altmetric##

##plugins.themes.libcom.share##

##plugins.themes.libcom.licence##

##submission.license.cc.by-nc-sa4.footer##

##submission.citations##

Babbie E., Podstawy badań społecznych, Warszawa 2013.

Bednarowska Z., Desk research - wykorzystanie potencjału danych zastanych w prowadzeniu badań marketingowych i społecznych, „Marketing i Rynek”, 2015, nr 7.

Chabior A., Aktywność i aktywizacja społeczna osób starszych, w: Starzenie się i starość w perspektywie pracy socjalnej, red. A. Chabior, A. Fabiś, J. K. Wawrzyniak, Warszawa 2014.

Czerniawska O., Style życia ludzi starszych, w: Style życia w starości, red. O. Czerniawska, Łódź 1998.

Gierek P., Aktywizacja seniorów w ramach programu Senior+ na przykładzie Klubu Senior+ w Chorzowie, „Edukacja Ustawiczna Dorosłych”, 2022, nr 2.

Gierek P., Rola aktywności w przeciwdziałaniu ekskluzji społecznej osób starszych, „Społeczeństwo i Polityka”, 2021, nr 2(67).

Główny Urząd Statystyczny, Prognoza ludności na lata 2014–2050 - aneks, Warszawa 2015.

Grudziński A., Zasadnicze wymiary starzenia się i starości - biologiczny, psychiczny i społeczny, w: „Poznać, zrozumieć i zaakceptować starość”, red. A.A. Zych, Progres, Łask 2012.

Mielczarek A., Człowiek stary w domu pomocy społecznej, Toruń 2010.

Mielczarek A., Poczucie samotności mieszkańców domów pomocy społecznej dla osób w podeszłym wieku, „Fides, Ratio et Patria. Studia Toruńskie”, 2021, nr 14. DOI: https://doi.org/10.56583/frp.644

Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej. Program „Korpus Wsparcia Seniorów” na rok 2023. Warszawa, grudzień 2022.

Okólski M., Wyzwania demograficzne Europy i Polski, „Studia Socjologiczne”, 2010, nr 4.

Orzechowska G., Aktualne problemy gerontologii społecznej, Olsztyn 1999.

Pikuła N., Zdrowie i aktywność społeczna jako determinanty jakości życia osób starszych, w: Poznać, zrozumieć i zaakceptować starość, red. A.A. Zych, Łask 2012.

Program wieloletni na rzecz Osób Starszych „Aktywni+” na lata 2021–2025. Załącznik do uchwały nr 167 Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2020 r. (poz. 1125).

Program wieloletni „Senior+” na lata 2021–2025. Załącznik do uchwały nr 191 Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 2020 r. (poz. 10).

Ryff C.D., Paradoksy kondycji ludzkiej: dobrostan i zdrowie na drodze ku śmierci, w: „Psychologia pozytywna”, red. J. Czapiński, Warszawa 2004.

Rynkowska D., Rola i znaczenie aktywności społecznej seniorów, „Annales I – Philosophy and Sociology”, 2016, vol. XLI, 2. DOI: https://doi.org/10.17951/i.2016.41.2.91

Schimanek T., Wejcman Z., Aktywni seniorzy. Inspirator dla organizacji, Warszawa 2013.

Szatur-Jaworska B., Błędowski P., Dzięgielewska M., Podstawy gerontologii społecznej, Warszawa 2006.

Ustawa z dnia 11 września 2015 r. o osobach starszych (Dz. U. 2015 poz. 1705).

Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz.U. 2003 nr 96 poz. 873 z późn. zm.)

Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. 2004 Nr 64 poz. 593 z późn. zm.).

Uchwała nr 161 Rady Ministrów z dnia 26 października 2018 r. w sprawie przyjęcia dokumentu Polityka społeczna wobec osób starszych 2030. BEZPIECZEŃSTWO - UCZESTNICTWO - SOLIDARNOŚĆ, M.P. poz. 1169.

Zdebska E., Kulturalno-oświatowa funkcja klubu seniora, w: „Edukacyjna przestrzeń starości”, red. E. Dubas, A. Wąsiński, Katowice 2012.

Ziębińska B., Uniwersytety Trzeciego Wieku jako instytucje przeciwdziałające marginalizacji osób starszych, Katowice 2010.

Wawrzyniak J.K., Starość i starzenie się, w: „Starzenie się i starość w perspektywie pracy socjalnej”, red. A. Chabior, A. Fabiś, J. K. Wawrzyniak, Warszawa 2014.

Piotr Gierek

piotr.gierek@ignatianum.edu.pl
https://orcid.org/0000-0003-1431-795X

##user.affiliation##:

Uniwersytet Ignatianum w Krakowie Poľsko

##user.biography##

Piotr Gierek - dr nauk społecznych w zakresie socjologii, adiunkt badawczo-dydaktyczny w Katedrze Edukacji Zdrowotnej, Gerontologii i Geriatrii, Instytutu Nauk o Wychowaniu Uniwersytetu Ignatianum w Krakowie. Zainteresowania naukowe: socjologia rodziny, socjologia problemów społecznych, praca socjalna, pomoc społeczna, gerontologia społeczna, problematyka wykluczenia społecznego i aktywnej polityki społecznej. Autor lub współautor około 30 artykułów naukowych lub rozdziałów w monografiach wieloautorskich.