W latach 1934-1935 rozpoczęła się pierwsza wielka fala przymusowych przesiedleń mieszkańców obszaru przygranicznego Ukraińskiej SRR. Proces ten był spowodowany wzrostem napięcia międzynarodowego, budową obiektów wojskowych na tych terenach oraz negatywnym nastawieniem miejscowej ludności do rządu radzieckiego. Przywódcy republikańscy obawiali się, że w razie konfliktu zbrojnego między ZSRR a Polską lub Niemcami miejscowa ludność poprze przybycie obcych wojsk. Innym motywem deportacji ludności była niska akceptacja systemu kołchozowego w zachodnich regionach ZSRR. Proces przesiedlenia odbywał się w warunkach dotkliwego niedoboru żywności i pasz spowodowanych przez wielki głód (Hołodomor) i negatywnego nastawienia mieszkańców wschodnich regionów republiki do nowo przybyłych. W konsekwencji większość przesiedleńców nie mogła osiedlić się we wskazanych miejscach i przeniosła się albo do miast w poszukiwaniu pracy lub wróciła do swoich małych ojczyzn sprzed deportacji.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.