Fryderyk Wilhelm Foerster był jednym z najwybitniejszych pedagogów chrześcijańskich XX wieku. Twórczość pedagogiczna niemieckiego uczonego wywarła niemały wpływ na świadomość polskich wychowawców, a jego publikacje zdobywały sobie polskie serca jeszcze przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości. Mimo że nie był katolikiem (przynajmniej formalnie), jego dzieła znalazły miejsca na półkach wielu bibliotek klasztornych. Wszystko to świadczy o nietuzinkowym umyśle, wykraczającym poza utarte schematy. Kluczowym pojęciem dla pedagogiki Foerstera był charakter, który dla uczonego był synonimem tego, co w człowieku stałe i niezmienne, można przyjąć, że był przejawem najgłębszego życia duchowego. Trudno oprzeć się wrażeniu, że fundamentem silnego charakteru jest męstwo pozwalające człowiekowi przeciwstawiać się światu zewnętrznemu, ale też umożlwiające walkę z własnymi słabościami i opieranie się impulsom mającym swoje źródło w życiu popędowym. Refleksja nad tymi zagadnieniami stanowi zasadniczy przedmiot niniejszego artykułu.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.