Dawne dokumenty sądowe są uznanym źródłem do badania kultury swoich czasów. Analogiczną wartość mają współczesne orzeczenia, choć – poza środowiskami prawniczymi – pozostają źródłem niedocenionym. Orzeczenia sądów są skutkiem procesów społecznych i same są procesem społecznym wywołującym skutki. Niniejszy tekst jest wynikiem interdyscyplinarnego rekonesansu badawczego, owocem wstępnego rozpoznania zasobów. Przynosi jednak nadspodziewanie wiele materiału do obserwacji fenomenu placu zabaw jako zjawiska kultury. Nowe pola badań otworzyły się dzięki teorii badania dyskursu i reprezentacji społecznych. Niniejsza praca na próbie 130 orzeczeń sądowych (z niemal tysiąca zidentyfikowanych jako dotyczące placu zabaw) opisuje plac zabaw poprzez jego atrybuty, pogrupowane w antonimiczne pary. Praca wstępnie udowadnia, że fenomen placu zabaw jest istotnym elementem współczesnej reprezentacji społecznej dzieciństwa i daje wgląd w napięcia wewnątrz tej reprezentacji.
Zasady cytowania
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.