Niniejszy artykuł koncentruje się na typologii strategii tłumaczeniowych autorstwa Josepha L. Malone’a pochodzącej z lat 80 XX wieku. Ambicją Malone’a było stworzenie zespołu praktycznych narzędzi użytecznych w pracy tłumacza. Klasyfikacja stworzona przez Malone’a nie zyskała jednak popularności, mimo iż jest dobrym przykładem pewnego rodzaju ‚nadmiarowości’ typowej dla współczesnej humanistyki. Niniejszy artykuł prezentuje założenia taksonomii Malone’a, przede wszystkim w kontekście ilustracji bardzo istotnej konstatacji, która ma odniesienie nie tylko do przekładoznawstwa. Zbytnia dążność do ‚unaukowiania’ (w sposób często kwantytatywny) humanistyki na wzór nauk ścisłych, czy też nadprodukcja idei i klasyfikacji, niekoniecznie sprzyja rozumieniu rozmaitych opisywanych zjawisk czy też aplikacji rozmaitych (w gruncie rzeczy wtórnych) taksonomii w praktyce, lecz może – poprzez nagromadzenie terminologii quasi-naukowej – sprzyjać zaciemnianiu obrazu.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.