Wiosną 1940 r. Niemcy rozpoczęli tworzenie sieci obozów pracy na terenie powiatu zamojskiego i biłgorajskiego. W tym czasie działały one w ramach tzw. planu „Otto”, którego celem była budowa rowu przeciwczołgowego na linii demarkacyjnej ze Związkiem Radzieckim. Obozy powstały w miejscowościach Bełżec, Cieszanów, Dzików, Lipsko i Płazów. Bełżec stał się głównym obozem w połowie sierpnia 1941 roku. Mieściła się tam Centralna Rada Obozowa, która była instytucją pomocową dla robotników żydowskich. Również Rada Żydowska w Lublinie oraz nieliczne Rady Żydowskie z innych miejscowości starały się otoczyć opieką robotników żydowskich. Warunki życia w obozach, ciężka praca fizyczna, sadyzm załogi niemieckiej i niedostateczne wyżywienie powodowały epidemie tyfusu i czerwonki. Skutkiem tego była m.in. duża liczba zgonów. Obozy w ramach planu „Otto” funkcjonowały do jesieni 1940 roku.
Zasady cytowania
Wskaźniki altmetryczne
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.