Opierając się na raportach i korespondencji z placówek werbunkowych w Zamościu, Biłgoraju, Hrubieszowie, Tomaszowie Lubelskim (region określany jako Zamojszczyzna), przechowywanych w Archiwum Narodowym w Krakowie, autor przedstawił ich organizację i personel oraz prowadzony przez nie pobór do Legionów Polskich. Rozpoczyna od konstatacji, że Niemcy po wkroczeniu do Zamościa 1 lipca 1915 r. ograbili go i byli traktowani jak okupanci, tak samo jak Austriacy. Mimo przeprowadzenia akcji propagandowej pobór do Legionów spotkał się z niechęcią społeczeństwa. Na początku większość ochotników stanowili rzemieślnicy, potem zaczęli dołączać do nich chłopi. W okresie od listopada 1915 r. do stycznia 1917 r. zgłosiło się na całej Zamojszczyźnie 346 ochotników (300 – Obwód Zamość, 34 – Biłgoraj, 10 – Hrubieszów, 2 – Tomaszów). Podano nazwiska większości z nich wraz z rokiem urodzenia i miejscowością, z jakiej pochodzili. Podano imienne wykazy personelu biur werbunkowych we wszystkich obwodach w kolejnych miesiącach, wraz z ich kadrą oficerską, a także Inspektoratu Zamość utworzonego w 1917 r. jako jednostka kancelarii rachunkowej pod nazwą Likwidacyjny Oficer Rachunkowy Inspektoratów Werbunkowych Generał-Gubernatorstwa Lubelskiego. Wymieniono cały personel Głównego Urzędu Zaciągowego do Wojska Polskiego Ziemi Zamojskiej z podległymi mu powiatowymi urzędami zaciągu we wszystkich miastach na Zamojszczyźnie.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.