Autor publikuje i omawia 5 pojedynczych dokumentów odnalezionych przypadkowo w XIX-wiecznych aktach (księgach notarialnych, hipotecznych), które jego zdaniem mogą służyć za przyczynki do lokalnych badań, stanowią także ciekawe przykłady staropolskiej stylistyki. Jako pierwszy omawia testament z 1723 r., zeznany przez Aleksandra Micowskiego dokonującego zapisu na kościół zamojskich franciszkanów, m.in. na srebrną sukienkę dla Maryi. Dalej przedstawia kwit z 1811 r., dotyczący darowizny ks. Teppera, profesora Akademii Zamojskiej, na rzecz zakonu szarytek, opieczętowany pieczęcią szarytek (unikat). Opublikowane świadectwo śmierci Marianny Paszkiewiczowej z 1822 r. zawiera dane topograficzne, opatrzone jest unikalną pieczęcią proboszcza cerkwi bazyliańskiej. Przedstawiono także zeznanie aktorki Izabelli Paris (prawdopodobnie pseudonim artystyczny) z 1823 r., złożone przed Sądem Pokoju Powiatu Zamojskiego w Szczebrzeszynie w związku z planowanym przez nią ślubem (z aktorem Franciszkiem Majewskim). Zaświadcza ona, że urodziła się we Francji. Autor ustalił, że aktorka przybyła do Zamościa z teatrem objazdowym Karola Bauera, potem była związana z teatrem Brzezińskiego i trupą Skibińskiego. Ostatni dokument, z 1871 r., przedstawia statystyczne zestawienie mieszkańców Zamościa według wyznania (prawosławni, rzymscy katolicy, „grekounici”, ewangelicy, Żydzi), płci i miejsca zamieszkania (miasto i przedmieścia) za 1871 r. Podana została również liczba domów.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.