Dla Jana Pawła II pokój był czymś więcej niż tylko końcem konfliktów czy brakiem wojny. Postrzegał go jako styl życia, zakorzeniony w poszanowaniu godności ludzkiej i zrozumieniu, że każdy człowiek ma wyjątkową i życiodajną wartość dzięki miłości Boga do ludzi i Jego aktowi stworzenia. Jan Paweł II wierzył, że pokój buduje się poprzez sprawiedliwość, solidarność i zaangażowanie w obronę podstawowych praw człowieka. Wymaga on dialogu między kulturami i religiami, a także odwagi do przebaczania i dążenia do pojednania tam, gdzie zakorzeniły się podziały i nienawiść. Wierzył, że pokój można osiągnąć, zmieniając serca ludzi poprzez ich osobistą relację z Bogiem. Jan Paweł II często mówił o pielęgnowaniu „kultury pokoju”, zaczynając od ochrony życia, a kończąc na wyborach, których dokonujemy w codziennych relacjach, społecznościach i sprawach międzynarodowych. Opisywał pokój jako dar Boży i ludzką odpowiedzialność. Choć jest to coś, o co musimy się modlić i co powinniśmy przyjmować z pokorą, jest to również wartość, która wymaga działania: pielęgnowania zrozumienia, odrzucenia przemocy i wspólnej pracy dla dobra wspólnego wszystkich, niezależnie od wiary i statusu społecznego. W tym sensie pokój nie jest odległym ideałem, lecz konkretnym zadaniem, które można osiągnąć poprzez zaufanie Bogu, prawdzie, miłości i wspólnej nadziei na zbudowanie świata, w którym każdy jest szanowany.
Zasady cytowania
Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.