Artykuł podejmuje temat pamiątek z podróży i przedmiotów kojarzących się z turystycznymi destynacjami, które współcześnie żyjący Polacy umieszczają we wnętrzach mieszkalnych. Autorka interpretuje tego rodzaju przedmioty jako znaki, posługując się teorią znaku Ch.S. Peirce’a. Analizując materiał tekstowy pozyskany z czasopism wnętrzarskich oraz poradników urządzania wnętrz, wyodrębnia cztery funkcje, jakie kojarzone z podróżą obiekty pełnią w domowej przestrzeni. Są to: 1) przywołanie wspomnień o odbytych podróżach; 2) przywołanie skojarzeń z odpoczynkiem i beztroską; 3) autoekspresja i autoidentyfikacja domowników; 4) estetyzacja wnętrza. Autorka zauważa, że funkcje te są spójne ze zjawiskami charakterystycznymi dla kultury epoki ponowoczesnej oraz świadczą o rosnącym we współczesnym społeczeństwie zainteresowaniu odmiennością kulturową.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.