Przedmiotem artykułu jest analiza szczegółowego uregulowania problematyki karnoprocesowej, związanej z postępowaniami prowadzonymi z oskarżenia prywatnego, a wiążącego się z konsekwencjami procesowymi dla oskarżyciela prywatnego w sytuacji zastosowania domniemania odstąpienia od oskarżenia. Przy okazji rozważania zasadności kształtu rozwiązań legislacyjnych w tym zakresie autor przedstawia również podstawowe informacje związane z takimi instytucjami postępowania karnego, jak posiedzenie pojednawcze oraz skargowość postępowania z oskarżenia prywatnego, związana z cofnięciem skargi. Celem jest stwierdzenie, czy obowiązujące powiązanie sankcji umorzenia postępowania z przypadkiem nieusprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżyciela na posiedzeniu pojednawczym jest adekwatną reakcją normatywną w porównaniu ze stopniem uchybienia obowiązkom procesowym. Autor zmierza w związku z tym do ustalenia, czy obowiązek aktywności oskarżyciela prywatnego na etapie poprzedzającym rozprawę główną nie jest zbyt daleko idący, a konsekwencje bierności nie pozbawiają oskarżyciela należytej i wystarczającej ochrony prawnej w dochodzeniu własnych racji.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.