Dla zagwarantowania właściwej dystrybucji soli w dawnej Polsce kluczowe było zapewnienie bezpieczeństwa dostaw tego minerału do nadrzecznych składów solnych. Pomimo rygorystycznych norm określających warunki transportu soli nie udawało się uniknąć zatonięć statków lub też ich poważnego uszkodzenia, a w konsekwencji bezpowrotnej utraty spławianego minerału. Postępowaniami wyjaśniającymi w sprawie zatopienia minerału oraz orzecznictwem zajmowała się komisja żup solnych. Składane przed nią zeznania świadków zatopienia ładunku soli wskazują, jak bardzo złożony i narażony na niebezpieczeństwo był spław minerału z żup krakowskich. Treść zeznań z jednej strony pokazuje, jak frochtarze zatrudniani przez zwierzchność żupną starali się ukryć swoje przewinienia, z drugiej zaś dowodzi, jak skutecznie przed tego rodzaju oszustwami starała się bronić komisja żup solnych.
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.