Język Polski
English
Autorytet i kierownictwo bł. Marceliny Darowskiej jako drogowskaz w podróżach duchowych niepokalańskich artystek. Na podstawie epistolografii Celiny Michałowskiej
Abstrakt
Niniejszy artykuł został osnuty wokół nieznanych, rękopiśmiennych listów niepokalanki Celiny Michałowskiej (córki i jedynej uczennicy malarza Piotra Michałowskiego), z których wyekscerpowane i omówione zostały passusy dotyczące autorytetu i znaczenia, jakie w jej życiu, a także całego niepokalańskiego zgromadzenia, pełniła osoba matki przełożonej – mistyczki Marceliny Darowskiej. Korespondencja ta przywołuje także niejednokrotnie twórców XIX-wiecznej literatury i sztuki (m.in. Adama Mickiewicza, Stanisława Wyspiańskiego, Henryka Rodakowskiego), ukazując implycytnie, iż fundowane przez Darowską klasztory nie stanowiły odizolowanej przestrzeni realizacji duchowych powołań, lecz pozostawały w żywym kontakcie ze światem ówczesnej kultury. Bywały także miejscem rozwoju wielu talentów pisarskich, malarskich, muzycznych. Tym samym praca starała się dowartościować częstokroć pomijany badawczo temat, jakim jest refleksja na temat wkładu Darowskiej i niepokalanek w rozwój (kobiecej) kultury XIX wieku.
Słowa kluczowe:
epistolografia, edukacja kobiet, niepokalanki, Celina Michałowska, Marcelina DarowskaInne teksty tego samego autora
- dr hab. Monika Kulesza, „Jestem sobie chochlik – kogo mogę, zwodzę” – szkic do portretu Antoniego Edwarda Odyńca (na marginesie jego „Listów z podróży”) , Facta Simonidis: Tom 16 Nr 1 (2023)
Szczegóły
Bibliografia
Statystyki
Autorzy
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.