W artykule autor rozważa podróż jako pojęcie z pogranicza genologii literackiej i antropologii kultury, które łączy w sobie cechy toposu i metafory. Zakłada, że podróż jest terminem kulturowo wieloznacznym. Przyjmuje ona postać uniwersalnego wyzwania, oscylując między potrzebą emocjonalnego i poznawczego spełnienia a lękiem i stanem zagrożenia podmiotu w drodze. Ambiwalentnej wartości podróży odpowiada jej dynamiczny, procesualny charakter. Na podstawie powieści Podróż ludzi Księgi oraz Bieguni O. Tokarczuk autor stara się pokazać, jak fabularne i obrazowe funkcje niebezpieczeństw podróży są reprezentacjami wpisanego w to pojęcie lęku, a równocześnie sama podróż staje się koniecznym procesem wytwarzania strategii służących do jego oswojenia. Teoretycznym punktem odniesienia jest m.in. narracyjna teoria podróży autora Christophera Voglera oraz podróż jako metoda badań terenowych według Jamesa Clifforda.
Zasady cytowania
Wskaźniki altmetryczne
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.