Na stare dokumenty, mapy, akty notarialne i tym podobne materiały autor artykułu spojrzał jak na źródła do poznania dawnych nazw terenowych, wytworzonych przez mieszkańców. W nazwach tych, nadawanych rzekom, stawom, polom, łąkom, lasom i in., dostrzega potencjał do badania rozwoju języka lokalnego czy osadnictwa na danym terenie. W artykule przedstawił wyniki własnych badań nad nazwami miejscowymi użytków rolnych i leśnych spotykanymi we wsiach Brodzica i Czerniczyn, wchodzących w XIX w. w skład Towarzystwa Rolniczego Hrubieszowskiego. Bogatym źródłem informacji onomastycznych dla obu są opisy granic pochodzące z 1788 r., określone jako unikalne w skali regionu. W przypadku Brodzicy autor skorzystał też z uwłaszczeniowego rejestru pomiarowego z 1889 r., dokumentów z międzywojnia, mapy geodezyjnej z lat 50. XX w., relacji mieszkanek wsi i ustalił 65 nazw, zestawiając je z nazwami rosyjskimi i stosowanymi w miejscowym narzeczu. Dla Czerniczyna ustalono 53 nazwy (źródła: obchód granic z 1788 r. i plan z 1889 r.). W opisie granic wsi Czerniczyn z 1788 r. autor odnalazł pierwszy zapis nazwy miasta Rubieszowa literą „H”, jako Hrubi[eszowa], stosowaną dzisiaj. Stawia postulat badawczy rozbudowania materiału źródłowego o analizę aktów notarialnych zamiany i nabycia gruntów z hipotek prowadzonych przez Towarzystwo Rolnicze Hrubieszowskie, zwłaszcza dla Czerniczyna. Dołączono ryciny, m.in. najstarszy plan Czerniczyna z 1811 r. i plan Brodzicy z 1878 r.
Zasady cytowania